Zürafaların boyunlarının neden uzun olduğunun sebebi yıllardır tartışılan bahislerden biri. Standart kıssaya nazaran, zürafaların başkalarından daha uzun boyunlu olan ataları ağaçların doruğunda daha besleyici yapraklara ulaşabiliyorlardı ve bu nedenle hayatta kalma ve üreme olasılıkları daha yüksekti. Yavruları bu özelliği miras aldı ve bu durum uzun boyunlarının olmasına sebep oldu.
Ancak Darwin’e nazaran, cinsel seçilim de bu tip durumlarda kıymetli bir rol oynuyor. Onun vaktinden bu yana öteki, daha karmaşık tesirler de fark edildi. Kimi zoologlar, eşler için uğraşın zürafaların güçlü boyunlarına katkıda bulunabileceğini teorisini öneriyordu ve Science mecmuasında sunulan yeni ispatlar bu durumu destekliyor.
Normalde, milyonlarca yıl evvel evrim geçiren bir özelliğin sebebini öğrenmek hayli zordur. Lakin çalışmanın ortak müellifi Çin Bilim Akademisi’nden Profesör Deng Tao, Xinjiang’taki Junggar Havzası’nda 16,9 milyon yaşında etkileyici bir fosil buldu. Araştırmacılar, yeni tanımlanan tipi Discokeryx xiezhi olarak isimlendirdi. Discokeryx, zürafagiller üst familyasının bilinen en eski üyelerinin ortasında yer alıyor.
Bu cinsin başındaki kemik yapısı darbeler için gelişmiş üzere gözüküyor ve muharrirler, misk öküzleri üzere kendilerini korumak ve güçlerini göstermek için başlarını kullanan daha çağdaş hayvanların kafatası yapısı ile benzerlik gösterdiğini söylüyor.
Ayrıca müellifler, zürafalarının başlarını vurma usulünü, uzun bir boyna sahip olmadan çok evvel kendilerine eş kazanmak için bir araç olarak kullandığını da belirtiyor. Habere nazaran çağdaş zürafalar beş milyon yıl evvel evrimlerine başlamış olmasına karşın, başlarının ve boyunlarının bir silah olarak kullanılması çok daha uzun bir geçmişe sahip. Erkekler, daha uzun bir boyna sahip olarak daha fazla güç elde edebilmekteydi ve diğer hayvanların ulaşamadığı yapraklara ulaşmak muhtemelen ikincil bir avantajdı. Boyunlarının uzun olması, bu hayvanların sağlam başları ile çok daha fazla güç yaratabilmelerine imkan tanıyordu.