Eğer daha evvel duymadıysanız, Fermi Paradoksu, kainatın boyutu düşünüldüğünde uzaylı ömrün var olduğu tarafındaki istatistiksel ihtimalin yüksekliğine karşın neden şimdi rastgele bir Dünya dışı uygarlık ile karşılaşmadığımızı sorguluyor. Bu paradoksun yanıtları hayli optimist kanılardan nitekim dehşete düşürücü olabilen geniş bir aralığı içeriyor.
Daha optimist sayılabilecek açıklamalardan biri Hayvanat Bahçesi Hipotezi. Birinci olarak MIT bilim insanı John Allen Ball tarafından sunuldu ve uzaylıların var olduğunu ve bizden haberdar olduklarını, fakat hayvanat bahçesindeki hayvanlara yaptığımız üzere, sessizce bizleri izlediklerini öneriyor.
Ball, yazdığı makalede pek çok kişinin uzaylıların bizimle bağlantıya geçmeye çalıştığını düşündüğünü lakin bunun hakikat olma ihtimalinin çok düşük olduğunu, hayvanat bahçesi hipotezinin de bu fikrin antitezi olarak sunulduğunu söylüyor.
Ball, uzaylılar ve bizim aramızdaki irtibat eksikliğinin tek açıklamasının şuurlu bir halde bizimle etkileşimden kaçınmaları olduğuna inandığını söylüyor.
Tabii ki bu teorinin temelinde birkaç varsayım bulunuyor. Örneğin, galaksimizde var olan çok az uygarlığın bizimle tıpkı gelişim noktasında olduğu varsayılıyor. İnsanlığın geliştiği izafî olarak kısa mühlet düşünülürse bunun mantıklı bir varsayım olduğu söylenebilir. Ayrıyeten teorinin geçerli olması için galakside hem ilkel uygarlıkların, hem de gelişmiş uygarlıkların, yani “belki de dünyanın birkaç yıl milyon sonra ulaşacağı ile karşılaştırılabilir” gelişim düzeyine ulaşacak kadar hayatta kalabilmiş uygarlıkların bulunması gerekiyor.
Ball, Dünya’daki uygarlıklara baktığımızda teknolojik gelişim olarak geride kalan uygarlıkların vakit içerisinde yok olduklarını, ele geçirildiklerini yahut asimile edildiklerini gördüğümüzü belirterek “bu yüzden, genel olarak baktığımızda, yalnızca teknolojik olarak en gelişmiş uygarlıkları göz önünde bulundurmamız gerekiyor, zira bunlar, bir bakıma, kozmosun denetimini ellerinde tutacaktır” diyor.
Ball, bizim ulaştığımız teknoloji düzeyinde bile birtakım bölgeleri doğal gelişim için ayırdığımızı (doğa müdafaa alanları gibi) belirtiyor ve en uygun hayvanat bahçesinin, bakıcılarından haberi olmayan ve etkileşimi olmayan canlıların kendi doğal ortamlarında yaşayan canlıları içereceğini söylüyor.
Bu teori daha sonra (özellikle bilim kurgu muharrirleri olmak üzere) öbürleri tarafından alınarak geliştirildi. Örneğin Star Trek serisinde gelişmiş uygarlıklar, bir uygarlık ile irtibata geçmeden evvel makul bir teknoloji düzeyine ulaşmalarını bekliyor. Contact sineması de bu teorinin bir diğer destekleyicisi olarak görülebilir.
Ne yazık ki, bu teorinin yanlışsız olup olmadığını kesin olarak belirleme bahtımız pek yok üzere gözüküyor ve yanlışsız olma ihtimali yalnızca eleme metodu ile gösterilebiliyor. Ball’ın yazdığı üzere “hayvanat bahçesi hipotezi (uzaylı ırkları) asla bulamayacağımızı zira bulunmak istemediklerini ve bu isteklerini yerine getirecek teknolojik yeteneğe sahip olduklarını öngörüyor. Bu yüzden bu hipotez çürütülebilir lakin, temel olarak, gelecek müşahedeler ile doğrulanamaz.”
Bu hipotezini karamsar ve ruhsal açıdan üzücü olarak tanımlıyor ve uzaylıların irtibata geçeceğine inanmayı tercih ettiğini söylüyor. Fakat Ball’un bu hipotezini açıkladığı makalenin içerisinde yer alan, küçük bir değişiklik içeren daha da karamsar bir sürüm de bulunuyor: Laboratuvar Hipotezi. Hipotezin bu versiyonunda uzaylılar bizimle konuşmuyorlar zira üzerimizde gerçekleştirdikleri bir deneyin kesimiyiz ve yapay bir laboratuvar senaryosu içerisinde yaşıyoruz.