Herhangi bir büyük kara kütlesinden her iki tarafta de 5.500 kilometre uzakta, ıssız bir adada hayatta kalabilir misiniz? Büyük olasılıkla, yanıtınız hayır olacaktır. Lakin bir küme denizci, bir isyandan sonra dünyanın en uzak adalarından birine yerleşmek zorunda kaldı ve torunları hala orada yaşıyor.
Pitcairn Adası, yükselen devasa volkanik oluşumlar ve bir tekneyi yanaştıracak neredeyse hiçbir uygun yer olmaması ile büsbütün yaşanmaz üzere görünüyor. Güney Pasifik Okyanusu’nun ortasında yer alan bu ada, birden fazla insanın ıssız bir adadan bahsederken tam olarak düşündüğü çeşitten; orada yaşayanların asla gelmeyecek bir kurtarma seferi ümidiyle kuma “SOS” yazacağı çeşitten adalar.
Dört adadan oluşan bir ada topluluğunun insan barındıran tek üyesi olan Pitcairn Adası’nda yaşayan 55 kişi, dünyadaki en uzak nüfuslardan birini oluşturuyor.
İnsanların birinci olarak bu adata nasıl geldikleri ise epeyce enteresan bir kıssa ve birden fazla sinemaya husus da oldu. Söylenilene nazaran zalim bir önder olan İngiliz deniz kaptanı William Bligh, HMS Bounty’de hırslı bir seyahate çıktı. Bligh ve tecrübesiz 46 kişilik bir mürettebat, Güney Pasifik’i geçerek plantasyon köleleri için azalan yiyecek arzını çözmek için ekmekağacının arandığı Karayipler’e ulaşmadan evvel ekmekağacı fidanları almak için Tahiti’ye gidecekti. Seyahat güçlü olacaktı ve 33 yaşındaki Bligh’in seyahati tamamlamak için, bilhassa de yıllardır tanıdığı yardımcısı Fletcher Christian ile yakın bağlantısı nedeniyle kâfi tecrübeye sahip olduğu düşünülüyordu.
Geminin tabiatı nedeniyle, Bounty’nin çok küçük bir mürettebatı vardı ve Bligh gemideki tek vazifeli subaydı. Bir isyanı önleyecek hiçbir muhafız olmadığı için gemi, ele geçirilmeye hazırdı.
Bir gece, mürettebatın üçte ikisi uyurken, Fletcher Christian (dostluğunu tam olarak göstererek) 18 mürettebatı bir isyanda yöneterek gemiyi ele geçirdi. Kaptanlarının bağlı ve ele geçirildiğini görünce, mürettebatın geri kalanı, isyancılara karşı neredeyse ikiye bir sayı avantajları olmasına karşın, savaşmadan süratle teslim oldu.
Bligh ve ona sadık kalan mürettebat üyeleri, en az materyal ile bir cankurtaran botuna atıldı ve karadan uzakta, Tahiti etrafında sürüklendi. Hiçbir çizelgeye yahut gelişmiş navigasyon aracına sahip olmamasına karşın, Bligh, tüm zorlukları aşarak İngiltere’ye ulaşmayı başardı.
İsyancılara gelince, onlar farklı bir zorlukla karşı karşıya kaldılar. Yakalanma dehşetiyle İngiliz kolonilerine geri dönemediler, bu yüzden yakınlarda yerleşebilecekleri bir yer aramaya başladılar. Aylarca süren aramalardan sonra, Tahiti’den yaklaşık 2.170 kilometre uzaklıkta uzak bir volkanik ada keşfettiler. İsyancılar ve seyahatleri sırasında tanıştıkları 19 Tahitili, Pitcairn Adası olarak isimlendirilen adaya yerleşti.
Şimdi, bu olaydan 200 yıl sonra, Pitcairn Adası’nın küçük bir nüfusu var ve sayısı özgün takıma nazaran çok az değişti. Varsayım edebileceğiniz üzere burada yaşayanların birden fazla, 200 yıl evvel gelenlerin soyundan. Havaalanı olmadığı ve birçok gemi için yanaşma zorlukları olduğu için adanın ziyaretçi sayısı hayli az. Yalnızca üç asistanı olan ve Yeni Zelanda okul öncesi ve ilköğretim müfredatını öğreten bir okul, bir sıhhat kliniği, postane, mağaza ve birkaç kültürel bina ile asgarî gerekli hizmetlere sahip.
Çocuklar ekseriyetle adada mevcut olanın ötesinde eğitim almak için Yeni Zelanda’daki denizaşırı yatılı okullara gönderiliyor ve adadan dış dünyaya yalnızca tek bir ilişki var. MV Silver Supporter isimli gemi, “yakındaki” (eğer 2.000 kilometreyi yakın sayabilirseniz) Tahiti ve Mangareva adalarından Pitcairn Adası’na seyahat ediyor ve ayda bir sefer iki günlük bu uzak noktaya yapılan seyahat sırasında 12 yolcu taşıyor.
Pitcairn Adası artık ziyaretçilere balina gözlemciliği ve karanlık gökyüzü seyahatleri satarak geçimini sağlıyor ve biraz farklı bir şey arayanlara maceralı ve unutulmaz bir tecrübe yaşatıyor. Birebir vakitte, kendine mahsus bir tadı olduğu söylenilen ünlü balını da satıyor ve küçük ada, yıllar evvel oraya inen isyancılar üzere, neredeyse kendi kendine kâfi olmaya devam ediyor…