Kiev’e gelen üç başkana, Romanya Cumhurbaşkanı Klaus Iohannis de katıldı. Tam da başkanların Kiev’e vardıkları sırada, sirenler çalmaya başladı: Ruslar, AB önderlerinin Kiev’e varışı “şerefine”, Ukrayna’yı füze yağmuruna tutuyordu. AB önderlerine soğuk yaklaşan, yalnızca Rusya değildi: Ukrayna idaresinin de bu önderlerle ortası, düzgün değil. Macron, geçen hafta, Ukrayna’nın AB’ye tam üye olmasının en az 20 yıl süreceğini söylemiş, bu nedenle Kiev’in reaksiyonunu çekmişti. Scholz’un ise Ukrayna’ya silah yardımını yavaşlattığına ait haberler çıkmıştı. Ukrayna’da bilhassa şahin kesim, Rusya’yla savaşı sürdürmeye zorlayan İngiltere idaresine olumlu, bu önderlere ise olumsuz yaklaşıyor. Ukrayna’nın öncelikleri, AB’ye aday gösterilme ve silah yardımı hususlarıydı. 24-25 Haziran’daki AB Başkanlar Zirvesi’nde de Ukrayna’ya adaylık statüsünün verilip verilmeyeceği görüşülecek. Silah hususundaysa, Ukrayna idaresi, AB’ye sesini giderek daha çok yükseltiyor. Ukrayna idaresi, Batı’dan alması gereken silahların fakat yüzde 10’unu alabildiğini, bu nedenle, Rusya’ya yönelik karşı taarruzunda istenilen sonucu alamadığını söylüyordu.
AB adaylığı konusunda önderler, Ukrayna’nın AB üyeliğine adaylığa dayanak vereceklerini söylediler. Takviye verseler de Ukrayna’nın adaylığına karşı olan Danimarka ve Hollanda, ikna edilecek mi? İkna edilseler bile, Ukrayna, 20 yıldan evvel AB’ye girer mi? Ayrıyeten, Alman basınında, AB başkanlarının Ukrayna’ya takviye iletileri verdikleri, ama kapalı kapılar arkasında Ukrayna’yı, Rusya’yla yine müzakereye başlamaya zorladıkları belirtiliyor. Siyasi literatüre “Ukrayna yorgunluğu” olarak giren durum, savaş uzadıkça Avrupa siyasetine tekrar hükümran olmaya başladı. Rusya da artık savaşı vakte yayarak Avrupa’da bu yorgunluğu artırmaya bakıyor.